اسرار ازل را نه تو دانی و نه من

منم میتونستم یکی مثل خیلیا باشم با همان طرز فکر و نگرش های سطحی به زندگی  .
کسی که تمام فکر و ذکرش مسائل پیش پا افتاده مادی و روزمره است.اینکه چی بخورد، چی بپوشد،  چه ماشینی سوار شود، چگونه ثروت زیادی کسب کند و تمام افکار و اهدافش در تشکیل خانواده و تداوم نسل باشد.میتوانستم به زندگی پس از مرگ و آخرت دل خوش باشم و برای سرپوش گذاشتن به گناه هایم و به امید تصاحب بهشت موعود سعی در پرستش معبود کنم. میتوانستم طبق سنت ها و آداب و رسوم رفتار کنم و آن را خوب یا بد بدون هیچ تجزیه و تحلیلی بپذیرم و از آنها تبعیت بی چون و چرا کنم. میتوانستم بازیچه دست هوس گردم،میتوانستم تمام افکارم را با جملات انگیزشی مغشوش کنم و تنها معنای زندگی ام را در راه رسیدن به موفقیت خلاصه کنم و در صورت دستیابی به آن، در این نقطه از جهان بیکران به خودم مغرور بشم . مسیرم را طوری میتوانستم انتخاب کنم که هیچگاه به اسرار کیهانی چه در سطح میان ستاره ای و چه در سطح کوانتومی دقیق نشوم و از قوانین فیزیک شگفت زده نشوم. میتوانستم به جای تفکر به این موضوعات بی اهمیت از نظر اکثریت ، اوقاتم را با تلویزیون و سایر سرگرمی ها پر کنم. میتوانستم خودم را قانع کنم که اشرف مخلوقاتم و تمام جهان به خاطر وجود من به وجود آمده و برپا شده، اما چه کنم که نمیشود با این تفکرات سطحی خودم را فریب بدم. ترجیح میدهم از اسرار کیهانی لذت ببرم و به عنوان موجودی ناچیز در این دنیای وسیع این گفته سقراط را زمزمه کنم که:
"فقط دانم که ندانم"