هیچگاه دلم نخواست وارد دنیای ت بشم اما حالا دیگه کار به جایی رسیده که سرنوشت و آینده همه ما با آن گره خورده. با ورود به دوره جوانی و تلاش برای جذب بازار کار شدن ناگهان مشکلاتی عظیم و گسترده سر راه اکثر ماها قرار گرفت. گرانی و تورم، بیکاری در سطح وسیع، نابسامانی اقتصادی و بسیاری مسائل ریز و درشت دیگر. دیگر انگار نمیشود به آینده امیدوار بود که این وضع بهبود پیدا خواهد کرد زیرا گزینه مذاکره به بن بست رسیده و به احتمال بسیار زیاد دولت فعلی آمریکا در دور بعد هم پیروز خواهد شد. دیگر حتی نمیشود با قناعت پیشه کردن و با وجود کم و کاستی ها به زندگی ادامه داد چون با یک درآمد متوسط هرجور هم که حساب کنی کفاف هزینه هات رو نمیده، دخل و خرج نه برای زندگانی بلکه برای زنده مانی هم به هم نمیخورد مگر با زندگی سوسکی.
فارغ از دغدغه های مالی اکنون زمزمه جنگ هر روز جدی تر میشه هرچند طرفین اذعان دارن خواهان جنگ نیستن. مطمئنا تقلا برای زنده ماندن در شرایط سخت فعلی برای یک جوان مجرد کاری بیهوده است و سال های حساس جوانی را به سبک زندگی بازنشستگی سپری کردن یه جورایی مضحک به نظر میرسد. به جای داشتن یک زندگی با درآمد خوب همراه با پس انداز دل خوش بودن به زنده ماندن و قانع بودن به حداقل ها نشاید کار یک آدم عاقل باشد. راه چاره برای من و امثال من شاید مهاجرت باشد اما برای کسی که امکان مهاجرت قانونی فراهم نباشه چی؟ گزینه پناهندگی شاید آخرین و بدترین راه حلی باشد که یک جوان مجرد میتواند به آن فکر کند. راهی که آدم با جون خودش بازی خواهد کرد و اگر فرد بتواند خودش را به کشور مقصدش برساند تازه اول ماجراست و شرایط بد کمپ های پناهندگی ،بلاتکلیفی و دیپورت شدن از سایر عواقب این گزینه است. پس بهترین راه حل همانا برگزیدن مهاجرت است وگرنه چاره ای جز تلاش برای زنده ماندن و منتظر ماندن برای اینکه چه پیش خواهد آمد وجود نخواهد داشت.
درباره این سایت